Wie is de moeder van Sem Vijverberg? De naam van de pasgeboren baby werd jarenlang symbool voor een van de meest aangrijpende coldcases in Nederland. In 2006 werd zijn lichaam gevonden in een dichtgevroren vijver in Doetinchem. Pas jaren later kon met DNA-onderzoek worden vastgesteld wie zijn moeder was. In dit artikel lees je wat er bekend is over haar identiteit, het politieonderzoek en de uiteindelijke veroordeling die in 2024 volgde.
De vondst van baby Sem Vijverberg
Op een koude winterdag in januari 2006 vonden voorbijgangers het lichaam van een pasgeboren jongetje in de vijver Kapperskolk in Doetinchem. Het kindje was in een handdoek gewikkeld en overleed kort na de geboorte. Omdat niemand wist wie hij was of waar hij vandaan kwam, kreeg hij van de politie en inwoners de naam Sem Vijverberg, als eerbetoon aan de nabijgelegen voetbalclub De Vijverberg.
De zaak raakte het land diep. Politie en justitie startten een grootschalig onderzoek, maar zonder resultaat. DNA-onderzoek leverde destijds geen match op, en het dossier verdween langzaam naar de achtergrond als een coldcase.
Doorbraak na zestien jaar
In 2022 kwam de zaak opnieuw in beweging dankzij moderne DNA-technieken. Onderzoekers van het coldcaseteam Gelderland konden via verwantschaps-DNA uiteindelijk een vrouw uit Doetinchem aanhouden. Zij bleek de biologische moeder van Sem Vijverberg te zijn.
De vrouw was op het moment van het incident ongeveer 22 jaar oud en woonde in dezelfde buurt waar de baby werd gevonden. Ze werd gearresteerd en later vervolgd voor doodslag.
Tijdens het proces verklaarde de vrouw dat ze zich niets kon herinneren van haar zwangerschap, de bevalling of het achterlaten van haar kind. Volgens haar advocaat zou sprake zijn geweest van verdringing of geheugenverlies. De rechtbank nam die verklaring echter niet aan en oordeelde dat er voldoende bewijs was dat zij bewust handelde.
De veroordeling van de moeder van Sem Vijverberg
In december 2024 deed de rechtbank Gelderland uitspraak. De moeder van Sem Vijverberg werd veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf voor doodslag. Het Openbaar Ministerie had vier jaar geëist, maar de rechter legde een zwaardere straf op vanwege de ernst van de daad.
In het vonnis stond te lezen:
“Een gruwelijker en verdrietiger begin van een mensenleven laat zich niet denken.”
De rechtbank benadrukte dat de moeder de baby doelbewust had achtergelaten in omstandigheden waarin hij geen overlevingskans had. Ze had voldoende alternatieven, zoals medische hulp of contact met familie, maar koos daar niet voor.
Tijdens de zitting gaf de vrouw aan dat ze “het niet meer wist” en “zich niet kon voorstellen dat zij dit had gedaan”. Toch vond de rechtbank haar verhaal ongeloofwaardig. Uit getuigenverklaringen bleek dat zij destijds de zwangerschap verborgen hield voor haar omgeving.
Wat weten we over haar persoonlijke situatie?
Hoewel de naam van de moeder niet openbaar is gemaakt om haar privacy te beschermen, is bekend dat zij in Doetinchem woonde, bij haar ouders in de buurt van de vijver waar Sem werd gevonden. Volgens het onderzoek was zij destijds jong, onervaren en sociaal teruggetrokken. Over haar achtergrond is verder weinig naar buiten gebracht, behalve dat zij geen eerdere strafbare feiten op haar naam had.
De vader van Sem is nooit geïdentificeerd. Er is geen DNA-match gevonden die op zijn identiteit wees. Daarmee blijft een deel van het verhaal onvolledig.
De impact van de zaak
De zaak-Sem Vijverberg liet diepe sporen na — niet alleen bij de betrokkenen, maar ook bij de gemeenschap in Doetinchem en daarbuiten. Jarenlang legden buurtbewoners bloemen neer bij de vijver en hielden ze de herinnering aan “baby Sem” levend. De ontdekking van zijn moeder bracht enerzijds opluchting dat de waarheid eindelijk aan het licht kwam, maar anderzijds ook verdriet over wat er had kunnen zijn.
De rechtbank benadrukte in haar uitspraak dat het doel van de veroordeling niet alleen straf is, maar ook erkenning van het leed dat het kind en de samenleving is aangedaan.
De moeder van Sem Vijverberg is een vrouw uit Doetinchem die in 2024 werd veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf voor de dood van haar pasgeboren zoon in 2006. Jarenlang bleef de zaak onopgelost, totdat DNA-technologie in 2022 een doorbraak bracht.