Present-project zorgt voor blijvende impact bij vrijwilligers “We hebben echt iets voor anderen kunnen betekenen”

“Bij een bedrijfsuitje heb je vaak wel een goed gevoel, maar als je dít hebt gedaan dan heb je echt voldoening. Dan denk je: ik heb toch iets voor andere mensen kunnen betekenen.” Dat zegt de 64-jarige Doesburger Hemmie Pasman over zijn nieuwe ervaring met een ander soort jaarlijks personeelsuitje van zijn werkgever. De bedrijfsleider van Triferto deed met zestig collega’s mee aan projecten die Present voor het bedrijf organiseerde in Bronckhorst en Doetinchem.

Triferto is een internationaal kunstmest verhandelend bedrijf met zes vestigingen in Nederland en een in het Belgische Gent. Presentprojectcoördinator Josefien Nahuis heeft op verzoek van het bedrijf gevarieerde activiteiten gekozen die in één dag uitgevoerd kunnen worden. Bij het samenstellen van de teams konden medewerkers zelf voorkeuren aangeven.

De verschillende teams richtten zich onder andere op het drastisch opschonen van twee overwoekerde tuinen, schilderden de woonkamer en keuken bij een ouder echtpaar en hielpen met de oogst bij een zorgboerderij. Er werden een schuur en zolder uitgeruimd en weer een andere groep kluste bij zorgboerderij De Bult in Toldijk. Klussen die er al lang lagen. Dit gaf de collega’s een voldaan gevoel en de zorgboerderij was enorm dankbaar. Een van de vrijwilligers zei: ”het was een O-day: ontmoeten, onthaasten, ontzorgen.”

Het team waarin Hemmie Pasman was ingedeeld bezorgde bewoners van een zorginstelling fijne dag. Op de activiteitenlijst stonden onder meer het spelen van spellen met bewoners, bingo, kletsen en koffiedrinken. “En ik heb voor het eerst een collega wentelteefjes zien bakken.” Het werd een beleving die diepe indruk op hem heeft gemaakt. Twee ontmoetingen raakten hem erg en kunnen hem nog steeds ontroeren. De eerste was met een voormalig automonteur bij een Opel-garage. “Hij was dik in de tachtig en had helemaal niemand meer. Het was voor die man een klein feestje dat hij weer eens over zijn werk kon praten. Op een gegeven moment begon hij echt emotioneel te worden en dan sla je als 64-jarige bij iemand een arm om de schouder om hem toch een beetje troost te geven. Dat vond ik een hele aparte maar prettige ervaring.”

Later raakte hij aan de praat met een mevrouw die hij van vroeger bleek te kennen. “Ze was getrouwd met een volle neef van mij. En het frappante was: ze hebben in een ver verleden zelfs naast ons gewoond.” Op haar kamer stond een pasfoto van haar overleden man. “En toen zegt ze tegen mij: ik zou zo graag een grote foto van hem willen hebben.” Hemmie heeft het personeel gevraagd of iemand de foto zou kunnen uitvergroten.

Hij is zichtbaar geraakt als hij over zijn ervaringen vertelt. “Ik ben ’s avonds thuisgekomen en ik heb eerst anderhalf uur met mijn vrouw zitten praten. Het was voor mij een openbaring waar ik een beetje emotioneel en ook enthousiast van wordt. Ja, het was een leuke dag! Een heel bijzondere, fijne dag. Een topdag!”

Hij is nu druk met mantelzorg voor zijn broer maar zegt stellig: “Als dat straks weer een beetje de goede kant op gaat, dan ga ik mijn oude buurvrouw absoluut bezoeken.” De gesprekken hebben hem aan het denken gezet over ouder worden en eenzaamheid. Hij kijkt nu ook anders naar zijn omgeving, vraagt zich vaker af wat zich achter de voordeuren afspeelt en denkt bewust na over het belang van vrijwilligerswerk. “Ik mag nog twee jaar werken en dan krijg ik meer ruimte om dingen te doen en dan lijkt me zoiets gewoon fantastisch. Al is het maar een uurtje of vijf, zes per week, weet je. Gewoon even een praatje maken met mensen is al voldoende.”

De dag werd afgesloten met een barbecue op het Triferto-terrein. Bij alle collega’s had het werk een diepe indruk achtergelaten. Ook na enkele maanden wordt er nog steeds in gesprekken tussen collega’s over gesproken. En Hemmie heeft richting directie laten weten dat het initiatief voor herhaling vatbaar is.

Lees het volledige artikel bij Nelly de Vries.